به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، ترمیم بافت قلبی آسیب دیده به دلیل حملات قلبی یا مشکلات پزشکی با سلول ها یا بافت های بازسازی کننده معمولا نیازمند جراحی های تهاجمی قلب باز است. اما پروفسور ملیسا رادیسیک و همکارانش تکنیک جدیدی را طراحی کرده اند که به آن ها اجازه می دهد از یک سوزن کوچک برای تزریق یک تکه ترمیمی(وصله) استفاده کنند و در این میان نیاز به باز کردن قفسه سینه نیست.

این تیم تحقیق در استفاده از داربست های پلیمری برای ایجاد برش های سه بعدی واقعی از بافت انسانی در آزمایشگاه تبحر دارند و یکی از دستاوردهای بزرگ آن ها AngioChipها هستند که تکه های بسیار کوچکی از بافت قلبی هستند که عروق خونی مختص به خودشان را دارند و سلول های قلبی درون آن ها با ریتم منظمی می تپد. در ادامه این تحقیقات رادیسیک و تیمش به دنبال طراحی بافت هایی بودند که دارای ویژگی های مکانیکی مشابه با بافت هدف باشند و رفتار مورد نیاز با بافت هدف را نشان می دهد و زمانی که از سوزن خارج می شود، پیچ و تاب هایش بازشده و شکلی شبه بانداژی به خود می گیرد. اثر شکل-حافظه ای مبتنی بر ویژگی های فیزیکی(نه شیمیایی) است. این بدین معنی است که فرایند باز شدن نیازمند تزریقات مجدد نیست و با شرایط موضعی درون بدن تحت تاثیر قرار می گیرد. گام بعدی کشت دادن سلول های قلبی واقعی روی این تکه ها است. بعد از چند روز کشت و رشد و تکثیر این سلول ها، این تکه ها به رت ها و خوک ها تزریق شدند. تکه تزریق شده نه تنها در مجاورت ناحیه آسیب به اندازه آن ناحیه باز شد و بهتر از روش های تهاجمی تر قبلی عمل کرد، بلکه سلول های قلبی در آن ناحیه به خوبی زنده ماندند. بعد از مدتی مشاهده شد که بافت قلبی رشد یافته در آزمایشگاه دارای عملکرد بود و طی فرایند تزریق تحت تاثیر قرار نگرفت. تزریق این تکه قلبی به قلب رت ها منجر به بهبود عملکرد قلبی بعد از حمله قلبی شد و بطن های آسیب دیده توانستند میزان خون بیشتری را در مقایسه با گروه کنترل پمپ کنند. هر چند راه زیادی برای استفاده از این تکه های بافتی در مطالعات بالینی در پیش است اما نتایج این مطالعه امیدواری زیادی را در جهت افزایش کیفیت زندگی بیماران قلبی ایجاد کرده است.

پایان مطلب/